در ایران، مراکز مدارک علمی معمولاً انجام امر نمایهسازی را برعهده دارند و با در اختیار داشتن مجموعه کاملی از مدارک، پژوهشگران را در انجام فعالیتهای تحقیقاتی یاری میدهند. در انجام چنین کار خطیری، "مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران" از سال 1350 کار نمایهسازی مقالات فارسی را در زمینههای علوم پایه و علوم اجتماعی آغاز کرد و ضمن مطالعه و بررسی و آزمایش روشهای مختلف نمایهسازی، روش نمایهسازی هما را که پایه آن تجزیه و تحلیل محتوای اطلاعاتی مدارک در قالب مفاهیم بود، انتخاب کرد. بخش نمایهسازی "مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران" (که هماکنون در گروه مدیریت اسناد و اطلاعات ادغام شده است) تا سال 1358 عملاً نمایهسازی پایاننامههای دانشجویان ایرانی، فارغالتحصیلان دانشگاههای ایران و خارج، و نیز نمایهسازی نشریات سازمانهای دولتی و غیردولتی ایران را بر موارد دیگر برنامه خود، یعنی نمایه نشریات و تهیه و تنظیم اصطلاحنامههای موضوعی اولویت داده بود. آمار نمایهسازی طی این سالها به حدود 3500 سند رسید. مسایل و مشکلات نمایهسازی در ایران شامل موارد زیر است که برخی از آنها بهطور نسبی کماکان باقی هستند: 1- فقدان ضوابط نمایهسازی 2- فقدان ضوابط ارزشیابی اسناد 3- نارساییهای تهیه سند (مثل نفرستادن یا دیرفرستادن اسناد به مرکز) 4- ناهماهنگی با نیاز مراجعان چه از نظر فنی و چه نداشتن بار اطلاعاتی لازم 5- عدم آشنایی کامل نمایهسازان با نظام واقعی نمایهسازی و نبودن آموزش مستمر 6- نداشتن تخصصهای لازم در نمایهسازی اسناد حوزه علوم هماکنون تعدادی از وبگاههای دولتی و خصوصی اقدام به نمایهسازی نشریات علمی و عمومی در ایران مینمایند که مهمترین آنها به شرح زیر هستند: 1- پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) 2- مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) 3- بانک اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و ...
|